Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. At enim sequor utilitatem. Urgent tamen et nihil remittunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Si longus, levis; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Omnis enim est natura diligens sui. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. At, si voluptas esset bonum, desideraret.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quis istud possit, inquit, negare? Bork Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quid enim? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quare conare, quaeso.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Sed fac ista esse non inportuna; Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Recte, inquit, intellegis. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Bork Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Quae duo sunt, unum facit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.