Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Res enim concurrent contrariae. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sit enim idem caecus, debilis. At enim sequor utilitatem. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Quibus ego vehementer assentior. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quo modo autem philosophus loquitur?

Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Poterat autem inpune; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Dat enim intervalla et relaxat. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Rationis enim perfectio est virtus; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Cur id non ita fit?