Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quae cum dixisset, finem ille. Duo Reges: constructio interrete. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Sed plane dicit quod intellegit.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. At hoc in eo M. Sed residamus, inquit, si placet.

Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sumenda potius quam expetenda. Quid enim possumus hoc agere divinius? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Prioris generis est docilitas, memoria; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Non risu potius quam oratione eiciendum? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Et quidem, inquit, vehementer errat; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Erat enim Polemonis. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Explanetur igitur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Et quidem, inquit, vehementer errat;

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?