Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ad bona praeterita redeamus. Duo Reges: constructio interrete. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sed ad bona praeterita redeamus. Ille incendat? Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et nemo nimium beatus est; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ego vero isti, inquam, permitto. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Summus dolor plures dies manere non potest?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Minime vero, inquit ille, consentit. Bork Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Certe non potest. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Si longus, levis dictata sunt. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Nihil enim hoc differt. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Maximus dolor, inquit, brevis est. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes, quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et puerum diligis.

Bork Suo genere perveniant ad extremum; Dici enim nihil potest verius. Bork Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.