Non est igitur voluptas bonum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Duo Reges: constructio interrete. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Quae sequuntur igitur?
Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Memini vero, inquam; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quis istud possit, inquit, negare? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Bork Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. An eiusdem modi? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Eam stabilem appellas. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Itaque fecimus. Bork
Conferam avum tuum Drusum cum C. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quae duo sunt, unum facit. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Iam in altera philosophiae parte. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quo modo?
Erat enim res aperta. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Hoc non est positum in nostra actione.
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Bork Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit, offenditur? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quid me istud rogas?